วันเสาร์ที่ 20 ตุลาคม พ.ศ. 2555

Chicken With Plums (2011) : ชายผู้ถือเอาความรักเป็นสรณะ


Chicken With Plums (2011)
หนังฝรั่งเศส Original title : Poulet aux prunes
ความยาว 93 นาท ประเภท Comedy | Drama เรตติ้ง imdb: 7.0
ผู้กำกับ : Vincent Paronnaud, Marjane Satrapi
เนื่อเรื่อง/เขียนบท : Vincent Paronnaud , Marjane Satrapi
ดารานำแสดง : Mathieu Amalric, Edouard Baer และ Maria de Medeiros
รางวัลที่ได้รับ : ดูรายละเอียด

ฉันได้รู้จักหนังเรื่องนี้จากการแนะนำของเพื่อนนักดูหนัง คุณ Nanatakara เมื่อได้เทียบเชิญจากปรมาจารย์การดูหนังขนาดนี้ ก็ต้องบอกตัวเองว่าพลาดไม่ได้เสียแล้ว ต้องรีบหามาดูโดยด่วน และแล้วภารกิจนี้ก็จบสิ้นลงอย่างสมบูรณ์ในบ่ายวันเสาร์นี้

เริ่มต้นเปิดดูหนังเรื่องนี้ฉันก็บอกกับตัวเองทันทีว่า หนังเรื่องนี้มีการเล่าเรื่องที่มีเสน่ห์มาก ถ้าเปรียบเทียบเป็นสินค้าสักชิ้น ก็เป็นสินค้าที่มีแพคเกจที่สวยงาม หรูหรา ปราณีตเป็นอย่างยิ่ง ซึ่งเป็นสิ่งที่ละเอียดอ่อนที่ผู้กำกับให้ความสำคัญ และฉันเชื่อว่ามันได้ผล เพราะสิ่งนี้ จะเป็นปราการด่านแรกที่สามารถเชื้อเชิญให้ผู้ได้พบเห็นใคร่อยากเปิดดูตัวผลิตภัณฑ์ด้านในว่าจะสวยงามปราณีตเฉกเช่นเดียวกันหรือไม่

ในความเห็นของฉัน Chicken with Plums ที่เป็นชื่อหนังนั้น แม้จะมีชื่อเรื่องที่เป็นชื่ออาหารแต่เนื้อหาในเรื่องไม่ได้เกี่ยวกับอาหารโดยตรง สำหรับฉันแล้วขณะที่ชมจบ ฉันคิดว่ามันสามารถนำมาเชื่อมโยงให้เข้ากันกับเรื่องราวของภาพยนต์เรื่องนี้ได้ดี ซึ่งอาจกล่าวได้ว่าภาพยนต์เรื่องนี้มีรสชาติคล้ายกับอาหารสักจานหนึ่งที่ผู้กำกับผู้ปรุงมาอย่างดี และนำมาเสิร์ฟให้กับเราผู้เป็นผู้ชม รสชาติของอาหารจานนี้ก็เหมือนกับรสชาติของชีวิตตัวละครหลัก นั่นคือ มีรสชาติที่หลากหลาย หวาน , ขม , เปรี้ยว , เค็ม และเผ็ดร้อน และแม้สุดท้ายการเลือกจบชีวิตของตัวละครก็ยังเลือกที่จะใช้อาหารเป็นมูลเหตุของการจากไป ..



หนังเล่าเรื่องราวในชีวิตปัจจุบันของ Nasser-Ali Khan ( Mathieu Amalric) เขาเป็นนักไวโอลินที่มีพรสวรรค์ อายุราว ๆ 45-50 ปี อาศัยอยู่กับภรรยา Faringuisse (Maria de Medeiros) ที่ทำงานเป็นครูสอนคณิตศาสตร์ และอายุน้อยกว่าเป็น 10 ปี พวกเขามีลูกชายหญิงอย่างละ 1 คน ซึ่งกำลังอยู่ในวัยเล็ก ด้วยว่าทั้งคู่เพิ่งแต่งงานกันตอนที่ Nasser ali อายุ 41 และเธออายุ 30


ขณะนี้ Nasser ali กำลังมีปัญหาใหญ่ อันเกิดการเหตุการณ์ที่เขาทุ่มเถียงอย่างเผ็ดร้อนกับภรรยา จนเธอบรรลุโทสะทุ่มไวโอลินแสนรักลงกับพื้น จนมันเสียหายใช้การไม่ได้อีกต่อไป ซึ่งเหตุการณ์นี้ทำร้ายจิตใจเขาอย่างรุนแรง เพราะมันเป็นเพียงสิ่งเดียวที่มีความหมายสำหรับชีวิตของเขา ไวโอลินตัวนี้เขาได้มาจากอาจารย์เมื่อจบหลักสูตรการเล่าเรียน และมันยังเป็นเสมือนสิ่งที่เก็บซ่อนความรักความผิดหวังที่เขามีต่อผู้หญิงคนหนึ่ง นั่นคือ Irâne (Golshifteh Farahani) หญิงสาวที่เขาเคยตกหลุมรักสมัยยังหนุ่ม

แม้จะพยายามค้นหาไวโอลินตัวใหม่มาแทน แต่เขาก็ไม่สามารถหาที่ดีที่สุดเท่ากับตัวนี้ได้ จนในที่สุด Nasser Ali ตัดสินใจว่า ถ้าไม่มีโวโอลินที่ดี ชีวิตเขาก็ไร้ซึ่งความหมาย และเขาตัดสินใจเลือกที่จะตาย .. ในช่วงแรกเขาค้นหาวิธีการตายมากมาย แต่มันก็ยังไม่ใช่คำตอบ จนในที่สุดเขาเลือกวิธีนอนรอความตายอยู่บนเตียงภายในห้องนอนของเขานั้นเอง ..


Nasser ใช้เวลาถึง 7 วันบนเตียง โดยไม่รับประทานอาหารใดๆ เขาเฝ้ารอความตายที่จะเข้าพรากวิญญาณของเขาให้จากร่างที่ไร้ซึ่งความปรารถนาใดๆนี้ เพียงแต่เวลาที่ผ่านไปแต่ละวัน ยังดึงความทรงจำต่างๆ ในชีวิตของเขาขึ้นมาใหม่ และมันฉายเป็นภาพให้เขาได้เห็นเหมือนกับว่ามันอยู่ตรงหน้า โดยเฉพาะความทรงจำอันหวานขมระหว่างเขากับ Irâne ซึ่งแม้ว่ามันจะผ่านไปนานกว่า 20 ปี แต่สำหรับเขาแล้ว มันยังชัดเจนเหมือนดังเช่นเกิดขึ้นวันวาน..


หนังเล่าย้อนกลับไปยังอดีต เพื่อจะคลี่คลายปมบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวละครหลัก ซึ่งทำให้เราได้มองเห็นภาพในองศาที่ชัดเจนขึ้นในทุกการกระทำของทุกตัวละครว่ามีที่มาที่ไปอย่างไร ซึ่งเมื่อคลี่คลายแล้ว ทำให้ฉันผู้เป็นผู้ชมได้เข้าใจชีวิตในแง่ที่ว่าบางครั้งการเกิดขึ้น หรือการกระทำของบุคคลใดก็ตามล้วนแต่มีความเกี่ยวข้องกันโดยหลีกเลี่ยงไม่ได้ทั้งสิ้น บางอย่างไม่ได้เกิดจากการเลือกของเราเพียงอย่างเดียว แต่ต้องมีบุคคลที่สอง ที่สามเลือกเหมือนเราด้วย เหตุการณ์นั้นจึงจะเกิดขึ้นได้ ดังนั้นการกระทำของเราทุกคนต่างมีผลกระทบต่อกันและกับแทบทั้งสิ้น


ฉันเกริ่นไปว่า หนังเรื่องนี้สำหรับฉันแล้วเหมือนอาหารจานหนึ่งที่ผู้กำกับปรุงใส่ภาชนะอย่างดี ซึ่งแค่ดูแค่บรรจุภัณฑ์ก็ปรารถนาที่ลองลิ้มชิมรสเสียแล้ว และเมื่อเปิดฝาครอบ ใช้ช้อนตักเข้าไปคำแรกก็พบว่ามันมีส่วนผสมของทุกรสชาติเอาไว้อย่างครบถ้วน ความขมของชีวิตที่ผิดหวังของบรรดาตัวละคร ความหวานชื่นของความรักที่แม้จะมีระยะสั้นมาก แต่มันก็หวานจนจำขึ้นใจ ช่วงชีวิตที่เปรี้ยวจนเข็ดฟันกับการเดินทางไปยังสถานที่ต่างๆ ผู้คนต่างๆ หรือแม้ความเค็มขื่นของชีวิตในยามวัยใกล้ฝั่ง และค้นพบว่ามีลูกเล็กๆ ที่ต้องดูแลอีก เป็นภาระที่แม้หนักแต่ก็โยนทิ้งไม่ได้

ก็ในเมื่อรสชาติของหนังเรื่องครบทุกรสชาติอย่างนี้ เห็นควรจะลงความเห็นว่าอาหารจานนี้อร่อยสุดๆ ไปเลยไหม? สำหรับความเห็นฉันแล้ว คิดว่ายังไม่ถึงขนาดนั้น มันอร่อย ส่วนผสมแปลก จัดแต่งจานได้สวยงาม แต่มันไม่ใช่อาหารจานที่อร่อยสุดๆ ชนิดซาบซึ้งน้ำตาไหล อาจจะด้วยความที่มันมีรสชาติครบเกินไป และแต่ละรสชาติก็โดดเด่นเกินไป มันเลยทำให้ไม่กลมกล่อมเท่าที่ควร แต่ถึงกระนั้นก็เป็นหนังที่ฉันคิดว่า ไม่สามารถลืมได้อย่างแน่นอน ..

และคงคล้ายกับความรู้สึกของ Nasser Ali ที่แม้ไม่สมหวัง แต่ทั้งชีวิตเขาก็ไม่เคยลืม Irâne หนังเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน ไม่ดีที่สุด แต่ก็เด่นพอที่จะยังคงตกค้างอยู่ในใจตลอดไป

Chicken With Plums 2011 Movies Trailer :


3 ความคิดเห็น :

  1. รู้สึกเราสองคนจะอวยกันไปอวยกันมานะครับเนี่ย ผมคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ อาศัยว่าดูเยอะ รู้มาก (แต่รู้จริงหรือไม่นั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง) แค่นั้นแหล่ะ อิอิ

    อ่านที่คุณเปรียบเทียบหนังเรื่องนี้กับอาหารแล้วโดนใจมากครับ ความละเอียดอ่อนของคุณตรงจุดนี้แหล่ะที่เป็นเสน่ห์แบบที่ผมไม่เจอในรีวิวของคนอื่นหรือแม้แต่ของตนเอง นี่ผมไม่ได้อวยคุณนะครับ แต่ตำหนิอยู่ต่างหาก ดังนั้นห้ามบอกว่าไม่กล้าอ่านอีกล่ะ ;)

    ตอบลบ
  2. เอ้อ ลืมบอกไปว่าหนังเรื่องนี้สร้างโดยได้รับแรงบันดาลใจมากจากเรื่องจริงของญาติคนหนึ่งของผู้สร้างครับ (น่าจะในแง่ของการตัดสินใจตายมั้ง)

    ตอบลบ
  3. พูดถึงหนังเรื่องนี้ ชอบบทของเด็กผู้ชายที่เป็นลูกชายนะคะ น่ารัก & กวนๆ ตอนแรกที่ดูหนังเปิดเรื่องใหม่ๆ คิดว่าเป็นหนังครอบครัวซะอีกค่ะ :)

    ตอบลบ