วันพุธที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554

A Moment to Remember (2004) : การลืมง่ายเป็นพรสวรรค์ หรือว่าคำสาปกันแน่?


--
A Moment to Remember (2004)
หนังเกาหลี (Korean Movies :Nae meorisokui jiwoogae -original title)
ความยาว :117 นาที ประเภท : Drama | Romanc
ผู้กำกับ : John H. Lee
เนื้อเรื่อง/เขียนบท : John H. Lee, Yeong-ha Kim
ดารานำแสดง : Woo-sung Jung, Ye-jin Son และ Jong-hak Baek
รางวัลที่ได้รับ : ชนะเลิศ 1 รางวัล ดูรายละเอียด

--
มีคำกล่าวว่า การที่คนเราลืมได้ง่ายถือว่าเป็นพรสวรรค์อย่างหนึ่ง เพราะเมื่อยามที่เราที่ประสบกับเรื่องราวที่เลวร้ายในอดีต เราจะได้ไม่เก็บมันมาทำร้ายตัวเองอีกในปัจจุบัน และสามารถเริ่มต้นใหม่ๆ ได้ตลอดเวลา

แต่ในขณะเดียวกันการลืมเหตุการณ์ที่ปรารถนาจะประทับไว้ในความทรงจำ คือความเศร้าประการหนึ่งอันเป็นด้านตรงข้ามของพรสวรรค์นั้นเช่นกัน คุณคิดว่าอะไรทรมานกว่ากันระหว่าง ลืมง่าย หรือ ลืมยาก?

A Moment To Remember เป็นเรื่องราวที่แสดงถึงความรัก ช่วงเวลาที่งดงาม ช่วงเวลาที่แสนเศร้า การลืมที่มีทั้งด้านดีและด้านร้าย ของคู่รักหนุ่มสาวคู่หนึ่งซึ่งมีความทรงจำเป็นจุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์ และมันก็กลายเป็นจุดจบอันน่าเศร้าอีกด้วย



หนังเปิดเรื่องด้วยฉากที่ ซูจิน (Ye-jin Son) ดีไซน์เนอร์เสื้อผ้าชาย นั่งรถรถไฟขบวนที่นัดกันไว้กับคู่รักหนุ่ม แต่รอแล้วรอเล่าเขาก็ไม่มา จนกระทั่งรถไฟขบวนนั้นผ่านไป เธอจึงตัดสินใจแบกกระเป๋าใบโตเดินกลับบ้านทั้งน้ำตา

ราวกับโชคชะตาได้ลิขิตไว้ให้เธอกับเขาเป็นคู่กันแล้วย่อมไม่แคล้วกัน ขณะที่ซูจิน แวะซื้อเครื่องดื่มที่ร้านมินิมาร์ท เธอได้พบกับ ซุลวู (Woo-sung Jung) เพราะเธอซื้อน้ำอัดลมแล้วลืมหยิบติดมือมา จึงเดินกลับไปเอา ครั้นมองไปที่เคาน์เตอร์ไม่มีกระป๋องเครื่องดื่มของเธอ แต่มันอยู่ในมือของเขาแทน เธอจึงคว้ามันมาดื่มจนหมด แล้วเดินจากไป ทิ้งความประหลาดใจให้กับชายหนุ่มเป็นอย่างยิ่ง

กว่าที่จะซูจินจะได้ทันรู้ว่าเธอเข้าใจผิดเกี่ยวกับเครื่องดื่มกระป๋องนั้น เขาก็จากไปเสียแล้ว แต่เหตุการณ์นี้กลับเป็นเหตุการณ์ที่สร้างความประทับใจเกี่ยวกับผู้ชายคนนี้ให้กับเธอ แต่ซูจินมีโอกาสได้พบกับเขาอีกครั้ง เมื่อซุลวูได้มารับงานก่อสร้างให้กับบริษัทที่เธอทำงานอยู่ ความสัมพันธ์ที่แสนโรแมนติกระหว่างชายหนุ่มหญิงสาวที่ต่างฐานะดำเนินต่อไปอย่างที่ไม่อาจมีใครมาขวางได้

แต่ความสุขของคนเรามักจะไม่อยู่กับเรานาน ซูจินเริ่มมีอาการทางสมอง เธอเริ่มหลงลืมมากขึ้นเรื่อยๆ หมอบอกว่า เธอเป็นอัลไซเมอร์ โดยจะมีอาการหลงลืมไปทีละน้อยๆ จนค่อยๆ หมดลงในที่สุด ...

เป็นเรื่องเศร้าของทั้งสองฝ่าย ระหว่างคนที่ถูกรัก แล้ววันหนึ่งได้รับรู้ว่าคนรักของเราลืมเรา และช่วงเวลาที่แสนงดงามของเราไปแล้ว และคนที่เคยรัก วันหนึ่งลืมไปว่าเราเคยมีช่วงเวลาที่เคยรักใครมากมายไป

มีประโยคหนึ่งที่พระเอกพูดในตอนต้นเรื่องว่า "เมื่อความจำเลือนหายไป จิตวิญาณก็จะสูญหายไปด้วย " น่าจะเป็นประโยคที่เป็นจริง เพราะว่าความทรงจำเปรียบเสมือนวัตถุดิบชั้นดี ที่จะก่อร่างสร้างความเป็นตัวตนของคนๆ นั้น ที่มีต่อสิ่งแวดล้อมต่างๆรอบตัว

ถ้าวันหนึ่งเราลืมไปว่า สถานที่นี้เราเคยมา เคยมีประวัติศาสตร์ในชีวิตร่วมกับมัน สถานที่นั้นก็คงเป็นเพียงแค่ ถนนเส้นหนึ่ง ตึกหลังหนึ่งเท่านั้นเอง เช่นเดียวกับ ความทรงจำเกี่ยวกับคน ถ้าเราหลงลืมสายสัมพันธ์ที่มีต่อกัน ... คนๆ นั้นก็คงเป็นเพีียงแค่คนแปลกหน้าคนหนึ่ง ... นั่นคงเป็นเรื่องที่เจ็บปวดน่าดู


*****************************

2 ความคิดเห็น :

  1. โอ้ว เรื่องนี้มีอยู่พอดีครับ แต่ยังไม่ได้ดู เอาไว้ดูแล้วจะมาแชร์ความคิดอีกทีนะครับ
    ไม่รู้คุณเป็นเหมือนผมหรือเปล่า กับบางเรื่องบางคนเนี่ย ยิ่งอยากจำกลับลืม แต่พออยากลืม กลับยิ่งจำ โดยเฉพาะคุณเนี่ย ผมลืมยากจังครับ อิอิ

    ตอบลบ
  2. แหมว่าไปนั่น ไม่ได้ยืมตังไปสักหน่อย ไม่ต้องจำแม่นขนาดนั้นก็ได้ค่ะ :)
    นานๆ ดูหนังเกาหลีซึ้งๆทีนี่ แทบไม่ไหวเหมือนกันค่ะ ฮ่า ฮ่า ต้องยอมรับว่าวงการภาพยนต์เกาหลีนี่ การบิ้วอารมณ์ซึ้ง รีดน้ำตาผู้ชม นี่เป็นแนวถนัดของเค้าเลย >.<''

    ตอบลบ